Today I was accused of “tokenization” in sharing this powerful essay by Masha Gessen on Mastodon (see the reactions under this post).¹ Because of the character limit of a Mastodon post (at least on my server), I decided to turn my response into a little blog post.

In short, the principle that I was accused of violating looks like this: as an outsider to a community, I should not share/boost the view of a minority of that community, when that view disqualifies the concerns that are held by the majority of that community.

Laat duidelijk zijn waar 1/4e van de Nederlandse kiezer voor gekozen heeft. Vandaag, in deze korte post, een greep uit de klimaatpunten uit het verkiezingsprogramma 2023 van de PVV (hier te downloaden):

• Geen miljardenuitgaven meer aan links-liberaal ideologisch beleid als stikstof en klimaat.
• Terugtrekken uit het VN-Klimaatakkoord; Klimaatwet intrekken.
• Het klimaat verandert altijd, al eeuwenlang. Bij veranderende omstandigheden passen we ons aan. Dat doen we door verstandig waterbeheer, door het verhogen van de dijken wanneer dat nodig is en door ruimte voor de rivier. Maar we stoppen met de hysterische reductie van CO2, waarmee we als klein landje ten onrechte denken het klimaat te kunnen “redden”.
• De Klimaatwet, het Klimaatakkoord en alle andere klimaatmaatregelen gaan direct door de shredder. Geen miljardenverspilling aan zinloze klimaathobby’s, maar meer geld voor onze mensen.
• De NPO is van het padje af: NPO66. In plaats van eerlijke informatie en ontspanning is het vooral bezig met propaganda. We worden dagelijks getreiterd met klimaatpaniek en diversiteitspropaganda. De financiering wordt dan ook geheel beëindigd.
• Gemeenten werken niet mee aan gender-maatregelen, klimaatwaanzin en diversiteitsgeneuzel
• Wij constateren in de scholen een toename van politieke indoctrinatie. Schoolkinderen worden geïndoctrineerd met klimaatactivisme, genderwaanzin en met een gevoel van schaamte over de geschiedenis van ons land. Wij willen onderwijs dat vrij is van politiek activisme. Wij willen politiek neutrale leraren voor de klas en politiek neutrale leerboeken in de klas.

The current international order is like:

Put your own oxygen mask on first, order a glass of wine, purchase something shiny from the duty free shop, watch your favourite movie, take a little nap, before assisting others.

Mastodon post

In the spring of 2022, more than a hundred lecturers, organized under the banner of Casual UvA, laid down their marking work and joined a strike. Their demands were simple: 1) permanent contracts for structural work, 2) opportunities for professional development and 3) workload transparency.

After several weeks, the University of Amsterdam presented a new teachers policy that was meant to address the core concerns and frustrations of its lecturers. In response, the lecturers agreed to suspend the strike, hoping that the new policy would be as effective and generous as the university’s central management claimed it would be.

Afgelopen maandag 16 januari bezette de UvA-tak van University Rebellion de Amsterdamse Academische Club. Uiteindelijk werd de ME ingezet om het gebouw te ontruimen. Voor sommigen is dat een logische stap: de activisten eigenen zich een plek toe die niet alleen aan hen toebehoort. “Dit is ook mijn gebouw, en zij representeren mij niet” zullen sommigen studenten en medewerkers gedacht hebben.

Ergens begrijp ik dat sentiment: geen enkele subgroep binnen de UvA zou zich zomaar een deel van de universiteit moeten kunnen toe-eigenen. De universiteit is van ons allemaal. Of zou dat in ieder geval moeten zijn. Maar dat was ook de strekking van één van de boodschappen van de activisten: democratisering en meer autonomie voor studenten en medewerkers. De vraag is in hoeverre er nog sprake is van een bezetting als de “bezetters” in feite iedereen oproepen om mee te denken en mee te doen.

I often hear people reject arguments in discussions as “whataboutisms”. The idea is that whataboutisms - “ok, you’re angry about thing A, but what about thing B and thing C” - effectively undermine any kind of critique.

I understand this wariness. Especially when it is done on purpose and in bad faith, it is a dangerously easy way to kill any political talk.¹

Still, I wonder why pointing out the ubiquity of injustice should necessarily lead to some kind of cynical fatalism. Why - when the whatboutism is done without too much snobbery or moral high grounds - the response cannot be something like “yes, actually you’re right: thing A sucks, but fuck things B and C as well”.