(To go straight to the customizable online version of the new graph, click here. But note that 1. it doesn’t work that well on a phone, and 2. it is running on my own server, so it might be a bit slow. For the non-interactive, default image, see below.) (A small discussion can be found underneath this Lemmy post). For some years now, I have seen this graph go around on social media.

Yo tenía hoy años cuando supe por qué los nodulos que fijan nitrógeno en las raíces de las legumbres tienden a ser rojos cuando los abres. Tiene que ver con la Gran Oxidación, que ocurrió hace unos 2.500 millones de años, y está directamente conectado a la razón por la cual nuestra sangre es roja. (_Este articulo también existe en Inglés: link). El nitrógeno es naturalmente escaso. Podría representar la mayor parte de lo que llamamos “aire”, pero este nitrógeno existe como N2, y la mayoría de los organismos no tienen ni idea de qué hacer con eso.

Nodules are red, violates are blue I was today years old when I learned why the nitrogen fixing nodules on the roots of legumes tend to be red when you open them. It has to do with the Great Oxidation Event, which happened around 2.5 billion years ago, and is directly connected to the reason why our blood is red. (This article also exists in Spanish: link) Nitrogen is naturally scarce.

If you like to go down a Python rabbit hole with me, to explore some of the basic dynamics of the greenhouse effect, Please continue. If not, get out while you still can! Ok, so this page of Kump et al.’s “The Earth System” (third edition, 2010) briefly presents a simple model of the greenhouse effect: the “greenhouse effect of a one-layer atmosphere”. It basically shows (with interesting, but ultimately, unnecessarily complex equations) that if…

The shamelessness with which gringos in Medellín relish in their financial advantage puzzles me. “I worked hard for the money I’m spending.” I’m sure you did, but not even close to as hard as you make your Colombian counterpart work for it. “But I’m helping people by spending my money here.” If you are serious, stop trying to 1. find the cheapest way to 2. satisfy your preferences and desires, and find ways to make your undeserved comfort alleviate other people’s undeserved discomfort.

Meeting yourself Warning: This post contains some spoilers about the movie “Coherence”. Imagine that, right now, through the door that is closest to you, someone walks in, and it is… you. A complete, full, physical double of yourself. This other you is as perplexed as you: similarly shocked to find a complete, full, physical double of itself. If you think this would merely be interesting and cool you probably have not seen the movie “Coherence”.

Gegeven het aantal kinderen dat beweert dat hun moeder de liefste moeder van de wereld is, en gezien het feit dat er objectief gezien maar één moeder daadwerkelijk de liefste van de wereld kan zijn, moeten we vaststellen dat vrijwel alle kinderen (met uitzondering van hooguit enkele kinderen)1 glashard aan het liegen zijn. Dank aan Joop voor het corrigeren van mijn oorspronkelijke analyse, waarin ik er ten onrechte vanuit ging dat moeders één kind hebben ("… met uitzondering van één enkel kind").

Naast waardering en bewondering voor de manier waarop “De kolonie mept terug” in weinig woorden de grote thema’s van onze dagen samenvat, heb ik drie vragen voor Adriaan van Dis: Vraag 1 Als u zegt … “… met het ontstaan van de staat Israël hebben de koloniale machten de overlevenden van de Holocaust ‘uitverkoren’ zich tegen de Arabieren te keren. Kortom, de Palestijnen betalen de prijs voor het Europese schuldgevoel” (p.

Deze column was onderdeel van een avond van Studium Generale over vooruitgang (link naar de video-opname). Ik wil het graag met jullie hebben over de progress bar. De voortgangsbalk. De laadbalk. Je weet wel: je installeert een programma op een computer en floep, daar begint ie te lopen. Om ons op de hoogte te houden van de progress. We zullen wat naar zo’n progress bar gekeken hebben. Soms gaat het traag; dan loop je even weg.

Intro and disclaimer I read this book with some friends. Someone had recommended it, and we felt that it was an appropriate time to reflect on what antisemitism has meant in the past, to better understand what it means in the present. At the start I was a bit sceptical about this contemporary relevance: after all, a lot has happened since Sartre wrote this book (written in 1944, published in 1946).