---

Onbestemde rechtse frustratie

Wat me opviel afgelopen zondag, was hoe makkelijk mensen met elkaar samen staan te protesteren. Allemaal verschillende verhalen. Wereldbeelden. Iedereen is ergens anders boos over.

De suggestie van de sprekers, dat hier een inclusieve tolerante groep mensen staat te protesteren ("liefde en vrijheid!") is natuurlijk bullshit: als extreemrechts welkom is, is effectief een heel groot deel van Nederland niet welkom (Nazi's in Amsterdam). Als je als gezonde jonge man weigert je eigen (wetenschappelijk ongegronde) angsten opzij te zetten om de (wetenschappelijk gegronde) angsten van kwetsbare ouderen weg te nemen ben je een bange aso, en sluit je effectief een grote groep mensen buiten (Eigen angst eerst).¹

M.a.w. er stond hier geen inclusieve tolerante groep mensen, maar een groep impliciet of expliciet racistische aso's.

Dat neemt niet weg dat deze racistische aso's verschillende opvattingen hadden: het leek weinig uit te maken waar je boos om was (de coronapas of de pedo-netwerken van de Illuminati), zolang je maar boos was.

Is dat iets waar gefragmenteerd links van kan leren?

Misschien.

Maar het is nu vooral gevaarlijk: want als iedereen ergens anders boos over is, blijft het onduidelijk wat er met de woede en opwinding moet gebeuren. En dan zijn het al snel de meest radicale charlatans die de onduidelijkheid voor hun eigen zielige karretje spannen, en naar hun eigen hand zetten.

Er is uiteindelijk maar één ding gevaarlijker dan een groot vat onbestemde rechtse frustratie, en dat is een groot vat bestemde rechtse frustratie.